post

Vandaag 10 jaar geleden: Woudia – SC Spirit bij de Blokkers.

Over legendarische wedstrijden raakt men nooit uitgepraat. Woudia heeft zo ook een aantal legendarische wedstrijden gespeeld, waarvan de beslissingswedstrijd tegen SC Spirit op 6 mei 2010. Graag nemen wij je mee door de ogen van selectie-icoon Piet Beemster.

Donderdag avond, op het sportcomplex van Blokkers, daar moest het gebeuren. Ik heb het niet vaak, maar terwijl ik dit schrijf kan ik geen woorden vinden, m’n ogen worden glazig, eigenlijk moet ik dit niet willen, dit gevoel met woorden bevatten, dit is zo mooi, ik kom superlatieven te kort. Ik kan geen knappe zin meer noteren, m’n adem stokt, m’n kop zit
vol met woorden maar ze willen er niet uit. Nu is het natuurlijk wel zo dat mijn hersens gegroeid zijn, zoals een ieder weet krijg je van de drank een kater, waarbij je hersens groeien, vandaar die koppijn, eindelijk begin ik er een beetje zin in te krijgen.

De kraker stond op het programma, nu moest het gebeuren, Spirit moest nog één keer verslagen worden. Ik hoef niemand te vertellen wat er op het spel stond, voor de vorm dan maar. Woudia was afgelopen zondag – na een gewonnen duel met onze Hoogkarspelse buren – tweede geworden, met een gelijk aantal punten als Spirit. Er volgde een beslissingswedstrijd op neutraal terrein waar ik nu verslag van doe. Spirit wilde koste wat het kost op kunstgras, puur uit psychisch opzicht, op normaal gras kunnen ze niet van ons winnen, op kunstgras dachten ze dat het misschien wel zou lukken. Voor ons maakte het niets uit, Spirit stelde zich op deze manier heel kwetsbaar op, en aangezien wij voetballend vele malen beter zijn – zij
kunnen slechts de lange bal hanteren, waar wij met zowel wervelend combinatiespel als bikkelvoetbal uit de voeten kunnen – .Nadat wij dinsdag op het kunstgras getraind hadden – wat echt een gigantisch verschil is met
normaal gras, vraag maar aan de schapen – wisten wij ongeveer wel wat de bal kon doen op dat doodse veld waar nog geen levend beest, nog plant zich op verschanst.


Enfin, onze koppies waren er al de hele week mee bezig, iedereen had vrij gevraagd van z’n werk en de laatste nachten achtereen leden wij aan het symptoom insomnia. Donderdag werd ik in alle vroegte wakker, vandaag moest het gebeuren, ik was zenuwachtig. Dus begon ik te lezen, van lezen word ik rustig. Ik ging niet zomaar een boek lezen, ik ging Christus kwam niet verder dan Eboli lezen, een boek over mensen die uit Zuid-Italië komen en die in een andere beschaving – zonder christelijke normen en waarden – lijken te leven. Toen ik daar klaar mee was ging het nog niet goed met me, wat was er aan de hand? Ik ging eten, ik bleef maar eten, tot ik niets meer kon vinden wat het waard was om te verbranden voor die belangrijke
wedstrijd die avond. Als een hondsdolle idioot zat ik door het huis te werven, tot ik mijn troef vond. Die troef was de film Simon van Eddy Terstall met Cees Geel. Deze film heeft mij over de dode punten in mijn leven gedragen, en dat zijn er een hoop, ik heb ‘m geloof ik ongeveer
zevenendertig keer gekeken, donderdag met het commentaar van de regisseur eronder. Na smakelijk gelachen te hebben, voelde ik me goed om een koningsmaal klaar te maken. Eerst ging ik nog een paar spelletjes PES 2010 spelen om een beetje in te komen voor de wedstrijd.

Aangezien ik na de eerste clash tegen Spirit – nog geen vier weken geleden – nachten niet kon slapen door een gemiste kans. Dat zou vandaag niet gebeuren, als ik een kans kreeg wist ik wat ik doen moest, niet twijfelen.
Toen ging ik een koningsmaal voor mezelf klaarmaken, verse tagliatella met pittige tomatensaus en aubergine en biefstuk met pepersaus, een waar Sardijns jagersschotel.

Toen op naar de wedstrijd, de koppen stonden er gespannen bij. Erik Roskamp maakte iedereen – zoals alleen hij dat kan – wat soepeler door een drol te leggen in de wc in de kleedkamer waar Spirit over enkele minuten zou aantreden. Toen begon de wedstrijdbespreking, het strijdplan werd doorgenomen, we hoefden niet meer scherp gemaakt te worden. Zoals Matterazzi na het gewonnen WK van 2006 vermeldde: ‘Voor elke wedstrijd ging ik elke speler langs om ze stuk voor stuk hardhandig bij hun hoofd te
pakken om ze scherp te maken. Bij iedereen was dit in mijn ogen nodig. Op één persoon na.


Deze persoon draagt de naam Gennaro Gattuso.’ Zo was dit het geval in onze kleedkamer bij elke persoon, die nu niet zomaar meer vrienden waren waar je een balletje mee trapt. Nee het waren lotgenoten, angst kreeg de kans niet om in hun gelaat een plaats te vinden. Dit waren krijgers. Krijgers van het kaliber Spartaans. Ik had me nooit kunnen verbeelden hoe het gelaat eruit zag van de 300 Spartaanse krijger bij de slag van Thermopylae meer dan 200.000 Perzen wisten tegen te houden. Het levende bewijs openbaarde zich in die kleedkamer, we waren vastberaden.

Baardmans nam de fluit naar de lippen en met een zuchtje lucht bracht hij dit wonderbaarlijke apparaat in werking en zo kon iedereen horen dat de strijd was begonnen. In tegenstelling tot eerdere derby’s tegen Spirit werd er vandaag wel goed gevoetbald, vooral door Woudia natuurlijk.

Spirit had het strijdplan gewijzigd en een aantal nieuwe spelers stonden er op het kunstgrasveld. Tevens waren er een aantal mannen van positie gewisseld, het mocht niet baten… Onze messen waren geslepen en dat voelde ze, na een weergaloze ‘ouderwetse’ Arjanactie langs het lijntje lepelde hij de leren knikker pang-klaar op het granieten gelaat van de heer Degenaars. Na de wedstrijd van zondag hoor ik het Edwin nog tegen me zeggen: ‘Het maakt mij geen flikker uit waar we spelen. Ik scoor altijd uit tegen Spirit.’ Hij had vier minuten nodig om zijn woorden waar te maken. Met een sterke kopbal liet hij de keeper kansloos.

Na een aantal minuten was het alweer raak. Een voorzet van links (van Gerwin?) kwam in het doelgebied, uiteindelijk tot bij Arjan. Arjan heeft een feilbare techniek en weet met dit soort situaties wel raad. Met een schijnschot waar iedereen – zowel de spelers van Spirit als het publiek – in trapte, kon hij de bal beheerst inschuiven. Acht minuten gespeeld en onze keeper Aaron was nog niet aan in actie geweest, zijn collega aan de overkant had nog geen bal knap geraakt, hij kon alleen maar vissen.

Wij konden achterover leunen en Spirit moest komen. Maar ze kwamen er niet door en slechts met luttele afstandschoten kregen ze Aaron aan het werk. Al was Joost Reus er wel dicht bij met een schot die op de kruising uiteenspatte. Wat kan die gozer voetballen, samen met Joost Koenis was hij vandaag weer de sterkste van onze vijand. Het was tijd voor een bakkie en Spirit begon sterk aan de tweede helft. Gerwin zat er doorheen en ik mocht aantreden. Spirit ging nog meer drukken en zowaar werden ze gevaarlijk. Rond de 80e minuut was er na een spelhervatting wat wanorde in onze verdediging, die al het hele seizoen zo sterk staat te voetballen. Joost Reus maakte hier gebruik van en stuurde Martijn Boekwijd – de neef van Wouter – weg, die wist hier raad mee en schoof de bal langs Aaron.

Delaatste minuten werd het nog gevaarlijk, ouderwets billenknijpen. Ik had echter persoonlijk nog wat goed te maken met Jurgen Deen. Vorige week stuurde hij mij het bos in en vermeldde dat. Ik reageerde door te zeggen: ‘twee-nul, Jurg.’ Nu kwam de bal bij mij en hij vloog als een idioot in, deze gelegenheid kon ik niet zomaar voorbij laten gaan. Ik haalde eenvoudig de bal terug en hij gleed langs, wat een heerlijk gevoel voor zo’n eenvoudige handeling. Het publiek ging kolken en ik kreeg vleugels, pure euforie. Later kwam de bal nog een keer in de lucht en ik was ‘m even kwijt, ik merkte aan het volk om me heen dat hij in de buurt was en dus dook ik weg. Het was een primaire, spontane reactie die voor veel gelach bij het publiek teweeg bracht.

Echte kansen kwamen er niet meer en ons sprookje werd werkelijkheid. Dit werd gevierd door heel het dorp, het is ook de verdienste van heel het dorp. Zoiets had er voor de Hoogkarspellers, met al hun wrok, veel anders uitgezien, ik kan het weten. Om een kleine impressie te geven, vorige week zondag waren we voor de wedstrijd met het hele team bij de Schalm wezen lunchen. Cees had het voortreffelijk voor mekaar. Zoiets zou in Hoogkarspel in geen honderd jaar gebeuren. Daarom is dit feest voor het hele dorp, die ons het hele seizoen zijn wezen aanmoedigen, ook voor jullie is dit een droom.

Mensen geniet ervan,

From Vandaag 10 jaar geleden: Woudia – SC Spirit bij de Blokkers.. Posted by Woudia on 5/06/2020 (78 items)

Generated by Facebook Photo Fetcher 2

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.