Het was rustig op het terrein van KGB in het windstille Grootebroek. Een klein aantal supporters van beiden verenigingen waren aanwezig om de oefenwedstrijd tussen Woudia 1 en KGB 1 te komen aandschouwen. Door de schijners van de veldverlichting was een lichte motregen te bemerkenen en het kunstveld van KGB was hierdoor exact vochtig genoeg om te voorzien in het betere glijwerk van de mannen in het wit. De scheidsrechter, die de druppels motregen op zijn bril voor lief nam, blies op zijn fluitje en de wedstrijd ving aan. Overduidelijk was het idee dat er achterin duidelijk en strak gepasst wordt door Wloudia, waar men combineert met een strakke bal richting de spitsenpositie. Op het moment dat de combinatie van eerste en tweede spelers van KGB de bal wonnen, diende Woudia direct druk te zetten, zodat KGB geen tijd zou hebben om na te denken over de opbouw.
Nu klinkt dit vaak goed, als je klaarzit in je pakkie voordat je de weide opgaat, maar vaak blijkt het in de realiteit toch een stuk lastiger omdat je in het echt een tegenstander hebt. Echter in dit geval toonde Woudia daadkracht en heeft het geen enkel moment de controle over de wedstrijd verloren. Het eerste doelpunt volgde al na 5 minuten door Maurice Breg op aangeven van Dennis Doodeman. Het kleine broertje van het kersverse staflid Ivo Breg. Hierover later deze maand meer.
Nog geen tien minuten later raakte een heerlijke bal van van George Wagenaar, de Wout Weghorst van de polder, de netten. De reus had niet heel veel moeite met de matig spelende defensie van KGB. Zo vroeg in de wedstrijd 0-2 voor komen hadden weinig mensen op de tribune verwacht. Eerlijk is eerlijk.
Een half uur is gespeeld en Dennis Doodeman laat nogmaals van zich horen. In minuut 31 weet hij de netten te raken. Vlak voordat hij drie maanden vertrekt voor een privé trainingskamp op Sint Maarten, laat hij zien dat hij voor Woudia goud waard kan zijn. Speciaal voor de gelegenheid waren zijn vrouw en schoonmoeder komen kijken en hij gaf ze waar ze voor kwamen. Uiteindelijk toch het doel van zo’n wedstrijd. 0-3. Wordt het zo’n wedstrijd? Jaaaaa, het wordt zo’n wedstrijd! Dachten we op de tribune.
De scheidsrechter, die liever Barcelona had zien willen verliezen van Levante, blies op zijn fluit en het publiek had zich naar de kantine willen verplaatsen voor een bakkie hete choco of welverdiende koffie. Maar waar de lichten op het veld prima werkten, bleef het in de kantine angstvallig donker. Geen koffie. Dan maar wachten.
Na 15 minuten kwamen de 22 spelers, een handjevol wisselspelers, de twee officials en de scheidsrechter het veld weer ophobbelen. Zouden zij wel thee hebben gehad?
Ergens als liefhebber hoop je dat KGB het omgegooid heeft en dat het nog spannend wordt op dit vochtige, maar zeker niet ongezellige avondje. Woudia had met trainer Frank Knijn andere plannen. De gebroeders van Kampen, die lichtvoetig als ballerina’s over het veld heen dartelden wisten elkaar feilloos te vinden. Gijs toucheert de bal richting Ruud, die hem ijskoud in de goal plaatste. De 58ste minuut. Het moment van de 0-5.
Achterin onze hoofden schreeuwen mensen: “TIEN, TIEN, TIEN!” Zal je net zien. Ben je aan het oefenen, pak je ze met 0-10. Het bleef tien minuten rustig. Marijn Bennis, Weijert Beemster en Bob Appelman speelden echt uitmuntend. Als het daar al lekker loopt, dan weet je dat die uitslag alleen nog maar hoger kan worden. Die nummer 9 van KGB geloofde het op een gegeven moment wel even. Alles wat ‘ie wilde pakken, werd net een centimertje voor zijn grote teen weggetikt. Dat is drie keer niet erg, maar als je twintig keer voor Jan met de korte achternaam, en dan bedoel ik niet Jong, nét niet bij de bal komt, dan ga je je toch bedenken welke andere leuken dingen je op dit tijdstip had kunnen doen.
0-6. Kopbal van den Oudenrijn. Stel je eens voor dat je op een trampoline springt, als een corner wordt genomen. Zo hoog komt Maarten als ‘ie bukt. Een lichtgebogen rug zorgde ervoor dat de assist van Dennis Doodeman werd benut om de 0-6 af te drukken via de onderkant van de lat.
Bij KGB gingen de koppen hangen en Lars Kuiper maakte hier zeer dankbaar gebruik van om de 0-7 mee te snoepen. Of het te maken had met het weer, of de afwezigheid van trainer Wiersma. We weten het niet. Maar wat we wel weten is dat er met het spel van Woudia echt niets mis was. Controle is het thema geweest deze wedstrijd. Of geweest? Het is nog niet af.
Stefan Mak had in de 79ste nog flink wat zuurstof over in zijn longen en ging dribbelend op avontuur door het centrum van de KGB verdediging. Waar iedereen tevreden was met 0-7, liet hij zijn wreef op zoek gaan naar de ventiel om met een floater af te ronden in de goal. De keeper had hem kunnen houden, als ‘ie wat zachter was. Op de parkeerplaats heb ik gehoord dat er brandgaten in het net zaten.
Met 7 toeschouwers, een dichte kantine en goor vochtig weer was het een heerlijk avondje met een prima uitslag. Ik kijk alweer helemaal uit naar de eerstvolgende competitiewedstrijd tegen Victoria O op 20 januari in Obdam. Doe eens gek en ga een keertje mee of heen!
